Polish manual for SnapRAID.
1 Synopsis
snapraid [-c, --conf CONFIG] [-f, --filter PATTERN] [-d, --filter-disk NAME] [-m, --filter-missing] [-e, --filter-error] [-a, --audit-only] [-h, --pre-hash] [-i, --import DIR] [-p, --plan PERC|bad|new|full] [-o, --older-than DAYS] [-l, --log FILE] [-s, --spin-down-on-error] [-w, --bw-limit RATE] [-Z, --force-zero] [-E, --force-empty] [-U, --force-uuid] [-D, --force-device] [-N, --force-nocopy] [-F, --force-full] [-R, --force-realloc] [-S, --start BLKSTART] [-B, --count BLKCOUNT] [-L, --error-limit NUMBER] [-A, --stats] [-v, --verbose] [-q, --quiet] status|smart|probe|up|down|diff|sync|scrub|fix|check |list|dup|pool|devices|touch|rehash
snapraid [-V, --version] [-H, --help] [-C, --gen-conf CONTENT]
2 Description
SnapRAID to program do tworzenia kopii zapasowych przeznaczony dla macierzy dyskowych, przechowujący informacje parzystości do odzyskiwania danych w przypadku awarii do sześciu dysków.
Przeznaczony głównie dla domowych centrów multimedialnych z dużymi, rzadko zmieniającymi się plikami, SnapRAID oferuje kilka funkcji:
- Możesz używać dysków już wypełnionych plikami bez konieczności ich ponownego formatowania, uzyskując do nich dostęp jak zwykle.
- Wszystkie Twoje dane są haszowane, aby zapewnić integralność danych i zapobiec cichej korupcji.
- Gdy liczba uszkodzonych dysków przekracza liczbę parzystości, utrata danych ogranicza się do dotkniętych dysków; dane na innych dyskach pozostają dostępne.
- Jeśli przypadkowo usuniesz pliki na dysku, możliwe jest ich odzyskanie.
- Dyski mogą mieć różne rozmiary.
- Możesz dodawać dyski w dowolnym momencie.
- SnapRAID nie blokuje Twoich danych; możesz przestać go używać w dowolnym momencie bez ponownego formatowania ani przenoszenia danych.
- Aby uzyskać dostęp do pliku, wystarczy, że zakręci się tylko jeden dysk, co oszczędza energię i zmniejsza hałas.
Więcej informacji można znaleźć na oficjalnej stronie SnapRAID:
https://www.snapraid.it/ |
3 Limitations
SnapRAID to hybryda programu RAID i programu do tworzenia kopii zapasowych, której celem jest połączenie najlepszych zalet obu. Ma jednak pewne ograniczenia, które należy wziąć pod uwagę przed jego użyciem.
Głównym ograniczeniem jest to, że jeśli dysk ulegnie awarii, a Ty nie wykonałeś niedawno synchronizacji, możesz nie być w stanie w pełni odzyskać danych. Dokładniej, możesz nie być w stanie odzyskać danych o wielkości zmienionych lub usuniętych plików od czasu ostatniej operacji synchronizacji. Dzieje się tak, nawet jeśli zmienione lub usunięte pliki nie znajdują się na uszkodzonym dysku. Dlatego SnapRAID jest lepiej dostosowany do danych, które rzadko się zmieniają.
Z drugiej strony, nowo dodane pliki nie uniemożliwiają odzyskania już istniejących plików. Stracisz tylko ostatnio dodane pliki, jeśli znajdują się one na uszkodzonym dysku.
Inne ograniczenia SnapRAID to:
- W SnapRAID nadal masz oddzielne systemy plików dla każdego dysku. W RAID otrzymujesz jeden duży system plików.
- SnapRAID nie rozdziela danych. W RAID uzyskujesz wzrost prędkości dzięki rozdzielaniu.
- SnapRAID nie obsługuje odzyskiwania w czasie rzeczywistym. W RAID nie musisz przerywać pracy, gdy dysk ulegnie awarii.
- SnapRAID może odzyskać dane tylko z ograniczonej liczby awarii dysków. W przypadku kopii zapasowej możesz odzyskać dane po całkowitej awarii całej macierzy dysków.
- Zapisywane są tylko nazwy plików, znaczniki czasu, dowiązania symboliczne i dowiązania twarde. Uprawnienia, właścicielstwo i rozszerzone atrybuty nie są zapisywane.
4 Getting Started
Aby użyć SnapRAID, musisz najpierw wybrać jeden dysk w swojej macierzy dysków, który zostanie przeznaczony na informacje o `parzystości`. Z jednym dyskiem na parzystość będziesz w stanie odzyskać dane po awarii pojedynczego dysku, podobnie jak w RAID5.
Jeśli chcesz odzyskać dane po większej liczbie awarii dysków, podobnie jak w RAID6, musisz zarezerwować dodatkowe dyski na parzystość. Każdy dodatkowy dysk parzystości umożliwia odzyskanie danych po jeszcze jednej awarii dysku.
Jako dyski parzystości musisz wybrać największe dyski w macierzy, ponieważ informacje o parzystości mogą urosnąć do rozmiaru największego dysku danych w macierzy.
Dyski te będą przeznaczone do przechowywania plików `parzystości`. Nie powinieneś na nich przechowywać swoich danych.
Następnie musisz zdefiniować dyski `danych`, które chcesz chronić za pomocą SnapRAID. Ochrona jest bardziej skuteczna, jeśli te dyski zawierają dane, które rzadko się zmieniają. Z tego powodu lepiej jest NIE włączać dysku C:\ w systemie Windows ani katalogów /home, /var i /tmp w systemie Unix.
Lista plików jest zapisywana w plikach `zawartości`, zwykle przechowywanych na dyskach danych, parzystości lub rozruchowych. Plik ten zawiera szczegóły Twojej kopii zapasowej, w tym wszystkie sumy kontrolne w celu weryfikacji jej integralności. Plik `zawartości` jest przechowywany w wielu kopiach, a każda kopia musi znajdować się na innym dysku, aby zapewnić, że nawet w przypadku wielu awarii dysków, przynajmniej jedna kopia jest dostępna.
Na przykład, załóżmy, że interesuje Cię tylko jeden poziom parzystości i Twoje dyski znajdują się w:
/mnt/diskp <- wybrany dysk dla parzystości /mnt/disk1 <- pierwszy dysk do ochrony /mnt/disk2 <- drugi dysk do ochrony /mnt/disk3 <- trzeci dysk do ochrony |
Musisz utworzyć plik konfiguracyjny /etc/snapraid.conf z następującymi opcjami:
parity /mnt/diskp/snapraid.parity content /var/snapraid/snapraid.content content /mnt/disk1/snapraid.content content /mnt/disk2/snapraid.content data d1 /mnt/disk1/ data d2 /mnt/disk2/ data d3 /mnt/disk3/ |
Jeśli używasz systemu Windows, powinieneś użyć formatu ścieżek Windows, z literami dysków i ukośnikami odwrotnymi zamiast ukośników:
parity E:\snapraid.parity content C:\snapraid\snapraid.content content F:\array\snapraid.content content G:\array\snapraid.content data d1 F:\array\ data d2 G:\array\ data d3 H:\array\ |
Jeśli masz wiele dysków i zabrakło Ci liter dysków, możesz zamontować dyski bezpośrednio w podfolderach. Zobacz:
https://www.google.com/search?q=Windows+mount+point |
W tym momencie jesteś gotowy do uruchomienia polecenia `sync`, aby zbudować informacje o parzystości.
snapraid sync |
Ten proces może zająć kilka godzin za pierwszym razem, w zależności od rozmiaru danych już obecnych na dyskach. Jeśli dyski są puste, proces jest natychmiastowy.
Możesz go zatrzymać w dowolnym momencie, naciskając Ctrl+C, a przy następnym uruchomieniu wznowi się w miejscu, w którym został przerwany.
Kiedy to polecenie się zakończy, Twoje dane są BEZPIECZNE.
Teraz możesz zacząć używać swojej macierzy, jak chcesz, i okresowo aktualizować informacje o parzystości, uruchamiając polecenie `sync`.
4.1 Scrubbing
Aby okresowo sprawdzać dane i parzystość pod kątem błędów, możesz uruchomić polecenie `scrub`.
snapraid scrub |
To polecenie porównuje dane w Twojej macierzy z haszem obliczonym podczas polecenia `sync`, aby zweryfikować integralność.
Każde uruchomienie polecenia sprawdza około 8% macierzy, z wyłączeniem danych już sprawdzonych w ciągu poprzednich 10 dni. Możesz użyć opcji -p, --plan, aby określić inną ilość, oraz opcji -o, --older-than, aby określić inny wiek w dniach. Na przykład, aby sprawdzić 5% macierzy dla bloków starszych niż 20 dni, użyj:
snapraid -p 5 -o 20 scrub |
Jeśli podczas procesu zostaną znalezione ciche błędy lub błędy wejścia/wyjścia, odpowiednie bloki zostaną oznaczone jako złe w pliku `content` i wymienione w poleceniu `status`.
snapraid status |
Aby je naprawić, możesz użyć polecenia `fix`, filtrując złe bloki za pomocą opcji -e, --filter-error:
snapraid -e fix |
Przy następnym `scrub`, błędy znikną z raportu `status`, jeśli zostały faktycznie naprawione. Aby przyspieszyć, możesz użyć -p bad, aby sprawdzić tylko bloki oznaczone jako złe.
snapraid -p bad scrub |
Uruchomienie `scrub` na niezsynchronizowanej macierzy może zgłosić błędy spowodowane usuniętymi lub zmodyfikowanymi plikami. Błędy te są zgłaszane w wyniku `scrub`, ale powiązane bloki nie są oznaczane jako złe.
4.2 Pooling
Uwaga: Funkcja łączenia w pulę opisana poniżej została zastąpiona przez narzędzie mergefs, które jest obecnie zalecaną opcją dla użytkowników Linuksa w społeczności SnapRAID. Mergefs zapewnia bardziej elastyczny i wydajny sposób łączenia wielu dysków w jeden ujednolicony punkt montowania, umożliwiając bezproblemowy dostęp do plików w całej macierzy bez polegania na dowiązaniach symbolicznych. Dobrze integruje się z SnapRAID w celu ochrony parzystości i jest powszechnie używane w konfiguracjach takich jak OpenMediaVault (OMV) lub niestandardowe konfiguracje NAS.
Aby wszystkie pliki w Twojej macierzy były widoczne w tym samym drzewie katalogów, możesz włączyć funkcję `pooling`. Tworzy ona wirtualny, tylko do odczytu, widok wszystkich plików w Twojej macierzy za pomocą dowiązań symbolicznych.
Katalog `pooling` możesz skonfigurować w pliku konfiguracyjnym za pomocą:
pool /pool |
lub, jeśli używasz systemu Windows, za pomocą:
pool C:\pool |
a następnie uruchom polecenie `pool`, aby utworzyć lub zaktualizować wirtualny widok.
snapraid pool |
Jeśli używasz platformy Unix i chcesz udostępnić ten katalog przez sieć maszynom Windows lub Unix, powinieneś dodać następujące opcje do swojego /etc/samba/smb.conf:
# W sekcji globalnej smb.conf unix extensions = no |
# W sekcji udziału smb.conf [pool] comment = Pula path = /pool read only = yes guest ok = yes wide links = yes follow symlinks = yes |
W systemie Windows udostępnianie dowiązań symbolicznych przez sieć wymaga od klientów zdalnego ich rozwiązywania. Aby to umożliwić, oprócz udostępnienia katalogu puli, musisz również udostępnić wszystkie dyski niezależnie, używając nazw dysków zdefiniowanych w pliku konfiguracyjnym jako punkty udostępniania. Musisz również określić w opcji `share` w pliku konfiguracyjnym ścieżkę UNC Windows, której klienci zdalni muszą użyć, aby uzyskać dostęp do tych udostępnionych dysków.
Na przykład, działając z serwera o nazwie `darkstar`, możesz użyć opcji:
data d1 F:\array\ data d2 G:\array\ data d3 H:\array\ pool C:\pool share \\darkstar |
i udostępnić w sieci następujące katalogi:
\\darkstar\pool -> C:\pool \\darkstar\d1 -> F:\array \\darkstar\d2 -> G:\array \\darkstar\d3 -> H:\array |
aby umożliwić zdalnym klientom dostęp do wszystkich plików pod adresem \\darkstar\pool.
Możesz również potrzebować skonfigurować klientów zdalnych, aby umożliwić dostęp do zdalnych dowiązań symbolicznych za pomocą polecenia:
fsutil behavior set SymlinkEvaluation L2L:1 R2R:1 L2R:1 R2L:1 |
4.3 Undeleting
SnapRAID działa bardziej jak program do tworzenia kopii zapasowych niż system RAID i może być użyty do przywrócenia lub odzyskania usuniętych plików do ich poprzedniego stanu za pomocą opcji -f, --filter:
snapraid fix -f FILE |
lub dla katalogu:
snapraid fix -f DIR/ |
Możesz go również użyć do odzyskania tylko przypadkowo usuniętych plików wewnątrz katalogu za pomocą opcji -m, --filter-missing, która przywraca tylko brakujące pliki, pozostawiając wszystkie inne nienaruszone.
snapraid fix -m -f DIR/ |
Lub aby odzyskać wszystkie usunięte pliki na wszystkich dyskach za pomocą:
snapraid fix -m |
4.4 Recovering
Najgorsze się wydarzyło i straciłeś jeden lub więcej dysków!
NIE PANIKUJ! Będziesz w stanie je odzyskać!
Pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, to unikać dalszych zmian w Twojej macierzy dysków. Wyłącz wszelkie zdalne połączenia z nią i wszelkie zaplanowane procesy, w tym jakąkolwiek zaplanowaną nocną synchronizację lub scrub SnapRAID.
Następnie postępuj zgodnie z poniższymi krokami.
4.4.1 KROK 1 -> Ponowna konfiguracja
Potrzebujesz trochę miejsca do odzyskania, najlepiej na dodatkowych zapasowych dyskach, ale wystarczy zewnętrzny dysk USB lub dysk zdalny.
Zmodyfikuj plik konfiguracyjny SnapRAID, aby opcja `data` lub `parity` uszkodzonego dysku wskazywała na lokalizację z wystarczającą ilością pustego miejsca do odzyskania plików.
Na przykład, jeśli dysk `d1` uległ awarii, zmień z:
data d1 /mnt/disk1/ |
na:
data d1 /mnt/new_spare_disk/ |
Jeśli dysk do odzyskania jest dyskiem parzystości, zaktualizuj odpowiednią opcję `parity`. Jeśli masz wiele uszkodzonych dysków, zaktualizuj wszystkie ich opcje konfiguracyjne.
4.4.2 KROK 2 -> Naprawa
Uruchom polecenie fix, zapisując log w pliku zewnętrznym za pomocą:
snapraid -d NAME -l fix.log fix |
Gdzie NAME to nazwa dysku, taka jak `d1` w naszym poprzednim przykładzie. Jeśli dysk do odzyskania jest dyskiem parzystości, użyj nazw `parity`, `2-parity`, itp. Jeśli masz wiele uszkodzonych dysków, użyj wielu opcji -d, aby określić wszystkie z nich.
To polecenie zajmie dużo czasu.
Upewnij się, że masz kilka gigabajtów wolnego miejsca na zapisanie pliku fix.log. Uruchom je z dysku z wystarczającą ilością wolnego miejsca.
Teraz odzyskałeś wszystko, co jest możliwe do odzyskania. Jeśli niektóre pliki są częściowo lub całkowicie nie do odzyskania, zostaną one przemianowane poprzez dodanie rozszerzenia `.unrecoverable`.
Szczegółową listę wszystkich nie do odzyskania bloków znajdziesz w pliku fix.log, sprawdzając wszystkie linie zaczynające się od `unrecoverable:`.
Jeśli nie jesteś zadowolony z odzyskiwania, możesz spróbować ponownie tyle razy, ile chcesz.
Na przykład, jeśli usunąłeś pliki z macierzy po ostatniej `sync`, może to spowodować, że niektóre pliki nie zostaną odzyskane. W tym przypadku możesz ponowić próbę `fix` za pomocą opcji -i, --import, określając, gdzie te pliki znajdują się teraz, aby włączyć je ponownie do procesu odzyskiwania.
Jeśli jesteś zadowolony z odzyskiwania, możesz kontynuować, ale pamiętaj, że po synchronizacji nie możesz już ponowić próby polecenia `fix`!
4.4.3 KROK 3 -> Sprawdzenie
Jako ostrożne sprawdzenie, możesz teraz uruchomić polecenie `check`, aby upewnić się, że wszystko jest poprawne na odzyskanym dysku.
snapraid -d NAME -a check |
Gdzie NAME to nazwa dysku, taka jak `d1` w naszym poprzednim przykładzie.
Opcje -d i -a mówią SnapRAID, aby sprawdził tylko określony dysk i zignorował wszystkie dane parzystości.
To polecenie zajmie dużo czasu, ale jeśli nie jesteś zbyt ostrożny, możesz je pominąć.
4.4.4 KROK 4 -> Synchronizacja
Uruchom polecenie `sync`, aby ponownie zsynchronizować macierz z nowym dyskiem.
snapraid sync |
Jeśli wszystko zostanie odzyskane, to polecenie jest natychmiastowe.
5 Commands
SnapRAID udostępnia kilka prostych poleceń, które pozwalają na:
- Wyświetlenie statusu macierzy -> `status`
- Kontrolę dysków -> `smart`, `probe`, `up`, `down`
- Wykonanie kopii zapasowej/migawki -> `sync`
- Okresowe sprawdzanie danych -> `scrub`
- Przywrócenie ostatniej kopii zapasowej/migawki -> `fix`.
Polecenia muszą być zapisane małymi literami.
5.1 status
Wyświetla podsumowanie stanu macierzy dysków.
Zawiera informacje o fragmentacji parzystości, jak stare są bloki bez sprawdzenia i wszystkie zarejestrowane ciche błędy napotkane podczas scrubbingu.
Prezentowane informacje odnoszą się do ostatniego momentu, w którym uruchomiłeś `sync`. Późniejsze modyfikacje nie są brane pod uwagę.
Jeśli wykryto złe bloki, ich numery bloków są wymienione. Aby je naprawić, możesz użyć polecenia `fix -e`.
Pokazuje również wykres reprezentujący ostatni raz, kiedy każdy blok został sprawdzony lub zsynchronizowany. Sprawdzone bloki są pokazane za pomocą '*', bloki zsynchronizowane, ale jeszcze niesprawdzone, za pomocą 'o'.
Nic nie jest modyfikowane.
5.2 smart
Wyświetla raport SMART wszystkich dysków w systemie.
Zawiera oszacowanie prawdopodobieństwa awarii w następnym roku, co pozwala zaplanować wymianę konserwacyjną dysków, które wykazują podejrzane atrybuty.
To oszacowanie prawdopodobieństwa uzyskuje się poprzez skorelowanie atrybutów SMART dysków z danymi Backblaze dostępnymi pod adresem:
https://www.backblaze.com/hard-drive-test-data.html |
Jeśli SMART zgłosi, że dysk ulega awarii, dla tego dysku wyświetlane jest `FAIL` lub `PREFAIL`, a SnapRAID zwraca błąd. W takim przypadku natychmiastowa wymiana dysku jest wysoce zalecana.
Inne możliwe ciągi statusu to:
| logfail | W przeszłości niektóre atrybuty były niższe niż próg. | |
| logerr | Dziennik błędów urządzenia zawiera błędy. | |
| selferr | Dziennik autotestu urządzenia zawiera błędy. |
Jeśli określono opcję -v, --verbose, dostarczana jest głębsza analiza statystyczna. Ta analiza może pomóc Ci zdecydować, czy potrzebujesz więcej czy mniej parzystości.
To polecenie używa narzędzia `smartctl` i jest równoważne uruchomieniu `smartctl -a` na wszystkich urządzeniach.
Jeśli Twoje urządzenia nie zostaną poprawnie wykryte automatycznie, możesz określić niestandardowe polecenie za pomocą opcji `smartctl` w pliku konfiguracyjnym.
Nic nie jest modyfikowane.
5.3 probe
Wyświetla stan ZASILANIA wszystkich dysków w systemie.
`Standby` oznacza, że dysk się nie kręci. `Active` oznacza, że dysk się kręci.
To polecenie używa narzędzia `smartctl` i jest równoważne uruchomieniu `smartctl -n standby -i` na wszystkich urządzeniach.
Jeśli Twoje urządzenia nie zostaną poprawnie wykryte automatycznie, możesz określić niestandardowe polecenie za pomocą opcji `smartctl` w pliku konfiguracyjnym.
Nic nie jest modyfikowane.
5.4 up
Rozpędza wszystkie dyski macierzy.
Możesz rozpędzić tylko określone dyski za pomocą opcji -d, --filter-disk.
Rozpędzanie wszystkich dysków w tym samym czasie wymaga dużo energii. Upewnij się, że Twój zasilacz jest w stanie to wytrzymać.
Nic nie jest modyfikowane.
5.5 down
Zatrzymuje wszystkie dyski macierzy.
To polecenie używa narzędzia `smartctl` i jest równoważne uruchomieniu `smartctl -s standby,now` na wszystkich urządzeniach.
Możesz zatrzymać tylko określone dyski za pomocą opcji -d, --filter-disk.
Aby automatycznie zatrzymać dyski w przypadku błędu, możesz użyć opcji -s, --spin-down-on-error z dowolnym innym poleceniem, co jest równoważne ręcznemu uruchomieniu `down`, gdy wystąpi błąd.
Nic nie jest modyfikowane.
5.6 diff
Wyświetla listę wszystkich plików zmodyfikowanych od ostatniej `sync`, które wymagają ponownego obliczenia danych parzystości.
To polecenie nie sprawdza danych pliku, a jedynie znacznik czasu pliku, rozmiar i inode.
Po wyświetleniu listy wszystkich zmienionych plików, prezentowane jest podsumowanie zmian, pogrupowane według:
| equal | Pliki niezmienione od wcześniej. | |
| added | Pliki dodane, których wcześniej nie było. | |
| removed | Pliki usunięte. | |
| updated | Pliki o innym rozmiarze lub znaczniku czasu, co oznacza, że zostały zmodyfikowane. | |
| moved | Pliki przeniesione do innego katalogu na tym samym dysku. Są one identyfikowane przez tę samą nazwę, rozmiar, znacznik czasu i inode, ale inny katalog. | |
| copied | Pliki skopiowane na tym samym lub innym dysku. Zauważ, że jeśli zostały faktycznie przeniesione na inny dysk, zostaną również policzone w `removed`. Są one identyfikowane przez tę samą nazwę, rozmiar i znacznik czasu. Jeśli znacznik czasu z dokładnością do podsekundy wynosi zero, musi pasować pełna ścieżka, a nie tylko nazwa. | |
| restored | Pliki o innym inode, ale pasującej nazwie, rozmiarze i znaczniku czasu. Są to zazwyczaj pliki przywrócone po usunięciu. |
Jeśli wymagana jest `sync`, kod powrotu procesu wynosi 2, zamiast domyślnego 0. Kod powrotu 1 jest używany dla ogólnego stanu błędu.
Nic nie jest modyfikowane.
5.7 sync
Aktualizuje informacje o parzystości. Wszystkie zmodyfikowane pliki w macierzy dysków są odczytywane, a odpowiednie dane parzystości są aktualizowane.
Możesz zatrzymać ten proces w dowolnym momencie, naciskając Ctrl+C, bez utraty już wykonanej pracy. Przy następnym uruchomieniu proces `sync` wznowi się w miejscu, w którym został przerwany.
Jeśli podczas procesu zostaną znalezione ciche błędy lub błędy wejścia/wyjścia, odpowiednie bloki zostaną oznaczone jako złe.
Pliki są identyfikowane po ścieżce i/lub inode i sprawdzane po rozmiarze i znaczniku czasu. Jeśli rozmiar pliku lub znacznik czasu się różni, dane parzystości są ponownie obliczane dla całego pliku. Jeśli plik zostanie przeniesiony lub zmieniony na tym samym dysku, zachowując ten sam inode, parzystość nie jest ponownie obliczana. Jeśli plik zostanie przeniesiony na inny dysk, parzystość jest ponownie obliczana, ale wcześniej obliczone informacje o haszu są zachowywane.
Pliki `content` i `parity` są modyfikowane w razie potrzeby. Pliki w macierzy NIE są modyfikowane.
5.8 scrub
Sprawdza macierz, szukając cichych błędów lub błędów wejścia/wyjścia w danych i dyskach parzystości.
Każde wywołanie sprawdza około 8% macierzy, z wyłączeniem danych już sprawdzonych w ciągu ostatnich 10 dni. Oznacza to, że sprawdzanie raz w tygodniu zapewnia sprawdzenie każdego bitu danych przynajmniej raz na trzy miesiące.
Możesz zdefiniować inny plan sprawdzania lub ilość za pomocą opcji -p, --plan, która akceptuje: bad - Sprawdza bloki oznaczone jako złe. new - Sprawdza bloki właśnie zsynchronizowane, jeszcze niesprawdzone. full - Sprawdza wszystko. 0-100 - Sprawdza określony procent bloków.
Jeśli określisz wartość procentową, możesz również użyć opcji -o, --older-than, aby zdefiniować, jak stary powinien być blok. Najpierw sprawdzane są najstarsze bloki, co zapewnia optymalne sprawdzenie. Jeśli chcesz sprawdzić tylko bloki właśnie zsynchronizowane, jeszcze niesprawdzone, użyj opcji `-p new`.
Aby uzyskać szczegóły statusu sprawdzania, użyj polecenia `status`.
Dla każdego znalezionego cichego błędu lub błędu wejścia/wyjścia, odpowiednie bloki są oznaczane jako złe w pliku `content`. Te złe bloki są wymienione w `status` i mogą zostać naprawione za pomocą `fix -e`. Po naprawie, przy następnym sprawdzeniu, zostaną one ponownie sprawdzone, a jeśli okaże się, że zostały poprawione, oznaczenie złego zostanie usunięte. Aby sprawdzić tylko złe bloki, możesz użyć polecenia `scrub -p bad`.
Zaleca się uruchamianie `scrub` tylko na zsynchronizowanej macierzy, aby uniknąć zgłaszania błędów spowodowanych przez niezsynchronizowane dane. Błędy te są rozpoznawane jako nie będące cichymi błędami, a bloki nie są oznaczane jako złe, ale takie błędy są zgłaszane w wyniku polecenia.
Plik `content` jest modyfikowany w celu zaktualizowania czasu ostatniego sprawdzenia dla każdego bloku i oznaczenia złych bloków. Pliki `parity` NIE są modyfikowane. Pliki w macierzy NIE są modyfikowane.
5.9 fix
Naprawia wszystkie pliki i dane parzystości.
Wszystkie pliki i dane parzystości są porównywane ze stanem migawki zapisanym w ostatniej `sync`. Jeśli zostanie znaleziona różnica, jest ona przywracana do zapisanego stanu migawki.
OSTRZEŻENIE! Polecenie `fix` nie rozróżnia błędów od celowych modyfikacji. Bezwarunkowo przywraca stan pliku do ostatniej `sync`.
Jeśli nie określono żadnej innej opcji, przetwarzana jest cała macierz. Użyj opcji filtra, aby wybrać podzbiór plików lub dysków do operacji.
Aby naprawić tylko bloki oznaczone jako złe podczas `sync` i `scrub`, użyj opcji -e, --filter-error. W przeciwieństwie do innych opcji filtra, ta stosuje poprawki tylko do plików, które są niezmienione od ostatniej `sync`.
SnapRAID zmienia nazwy wszystkich plików, których nie można naprawić, dodając rozszerzenie `.unrecoverable`.
Przed naprawą, cała macierz jest skanowana w celu znalezienia wszelkich plików przeniesionych od ostatniej operacji `sync`. Pliki te są identyfikowane na podstawie ich znacznika czasu, ignorując ich nazwę i katalog, i są używane w procesie odzyskiwania, jeśli to konieczne. Jeśli przeniosłeś niektóre z nich poza macierz, możesz użyć opcji -i, --import, aby określić dodatkowe katalogi do skanowania.
Pliki są identyfikowane tylko po ścieżce, a nie po inode.
Plik `content` NIE jest modyfikowany. Pliki `parity` są modyfikowane w razie potrzeby. Pliki w macierzy są modyfikowane w razie potrzeby.
5.10 check
Weryfikuje wszystkie pliki i dane parzystości.
Działa jak `fix`, ale tylko symuluje odzyskiwanie i żadne zmiany nie są zapisywane w macierzy.
To polecenie jest przeznaczone głównie do ręcznej weryfikacji, takiej jak po procesie odzyskiwania lub w innych specjalnych warunkach. Do okresowych i zaplanowanych sprawdzeń użyj `scrub`.
Jeśli użyjesz opcji -a, --audit-only, sprawdzane są tylko dane pliku, a dane parzystości są ignorowane, co zapewnia szybsze działanie.
Pliki są identyfikowane tylko po ścieżce, a nie po inode.
Nic nie jest modyfikowane.
5.11 list
Wyświetla listę wszystkich plików zawartych w macierzy w momencie ostatniej `sync`.
Z -v lub --verbose, wyświetlany jest również czas z dokładnością do podsekundy.
Nic nie jest modyfikowane.
5.12 dup
Wyświetla listę wszystkich zduplikowanych plików. Dwa pliki są uważane za równe, jeśli ich hasze pasują. Dane pliku nie są odczytywane; używane są tylko wcześniej obliczone hasze.
Nic nie jest modyfikowane.
5.13 pool
Tworzy lub aktualizuje wirtualny widok wszystkich plików w Twojej macierzy dysków w katalogu `pooling`.
Pliki nie są kopiowane, ale linkowane za pomocą dowiązań symbolicznych.
Podczas aktualizacji, wszystkie istniejące dowiązania symboliczne i puste podkatalogi są usuwane i zastępowane nowym widokiem macierzy. Wszelkie inne zwykłe pliki pozostają na swoim miejscu.
Nic nie jest modyfikowane poza katalogiem puli.
5.14 devices
Wyświetla urządzenia niskiego poziomu używane przez macierz.
To polecenie wyświetla skojarzenia urządzeń w macierzy i jest przeznaczone głównie jako interfejs skryptowy.
Pierwsze dwie kolumny to identyfikator i ścieżka urządzenia niskiego poziomu. Następne dwie kolumny to identyfikator i ścieżka urządzenia wysokiego poziomu. Ostatnia kolumna to nazwa dysku w macierzy.
W większości przypadków masz jedno urządzenie niskiego poziomu dla każdego dysku w macierzy, ale w niektórych bardziej złożonych konfiguracjach możesz mieć wiele urządzeń niskiego poziomu używanych przez pojedynczy dysk w macierzy.
Nic nie jest modyfikowane.
5.15 touch
Ustawia arbitralny znacznik czasu z dokładnością do podsekundy dla wszystkich plików, które mają go ustawiony na zero.
Poprawia to zdolność SnapRAID do rozpoznawania przeniesionych i skopiowanych plików, ponieważ sprawia, że znacznik czasu jest prawie unikalny, redukując możliwe duplikaty.
Dokładniej, jeśli znacznik czasu z dokładnością do podsekundy nie jest zerowy, przeniesiony lub skopiowany plik jest identyfikowany jako taki, jeśli pasuje do nazwy, rozmiaru i znacznika czasu. Jeśli znacznik czasu z dokładnością do podsekundy jest zerowy, jest uważany za kopię tylko wtedy, gdy pasują pełna ścieżka, rozmiar i znacznik czasu.
Znacznik czasu z dokładnością do sekundy nie jest modyfikowany, więc wszystkie daty i czasy Twoich plików zostaną zachowane.
5.16 rehash
Planuje ponowne haszowanie całej macierzy.
To polecenie zmienia używany rodzaj hasza, zazwyczaj podczas aktualizacji z systemu 32-bitowego na 64-bitowy, aby przełączyć się z MurmurHash3 na szybszy SpookyHash.
Jeśli używasz już optymalnego hasza, to polecenie nic nie robi i informuje Cię, że nie jest potrzebne żadne działanie.
Ponowne haszowanie nie jest wykonywane natychmiast, ale odbywa się stopniowo podczas `sync` i `scrub`.
Możesz sprawdzić stan ponownego haszowania za pomocą `status`.
Podczas ponownego haszowania SnapRAID zachowuje pełną funkcjonalność, z jedynym wyjątkiem, że `dup` nie może wykryć zduplikowanych plików używających innego hasza.
6 Options
SnapRAID udostępnia następujące opcje:
| -c, --conf CONFIG |
| Wybiera plik konfiguracyjny do użycia. Jeśli nie określono, w systemie Unix używa pliku `/usr/local/etc/snapraid.conf`, jeśli istnieje, w przeciwnym razie `/etc/snapraid.conf`. W systemie Windows używa pliku `snapraid.conf` w tym samym katalogu co `snapraid.exe`. |
| -f, --filter PATTERN |
| Filtruje pliki do przetworzenia w `check` i `fix`. Przetwarzane są tylko pliki pasujące do określonego wzorca. Ta opcja może być używana wielokrotnie. Zobacz sekcję PATTERN, aby uzyskać więcej szczegółów na temat specyfikacji wzorców. W systemie Unix upewnij się, że znaki globbing są cytowane, jeśli są używane. Ta opcja może być używana tylko z `check` i `fix`. Nie może być używana z `sync` i `scrub`, ponieważ zawsze przetwarzają całą macierz. |
| -d, --filter-disk NAME |
| Filtruje dyski do przetworzenia w `check`, `fix`, `up` i `down`. Musisz określić nazwę dysku zdefiniowaną w pliku konfiguracyjnym. Możesz również określić dyski parzystości za pomocą nazw: `parity`, `2-parity`, `3-parity`, itp., aby ograniczyć operacje do określonego dysku parzystości. Jeśli połączysz wiele opcji --filter, --filter-disk i --filter-missing, wybrane zostaną tylko pliki pasujące do wszystkich filtrów. Ta opcja może być używana wielokrotnie. Ta opcja może być używana tylko z `check`, `fix`, `up` i `down`. Nie może być używana z `sync` i `scrub`, ponieważ zawsze przetwarzają całą macierz. |
| -m, --filter-missing |
| Filtruje pliki do przetworzenia w `check` i `fix`. Przetwarzane są tylko pliki brakujące lub usunięte z macierzy. Użyte z `fix`, działa to jako polecenie `undelete`. Jeśli połączysz wiele opcji --filter, --filter-disk i --filter-missing, wybrane zostaną tylko pliki pasujące do wszystkich filtrów. Ta opcja może być używana tylko z `check` i `fix`. Nie może być używana z `sync` i `scrub`, ponieważ zawsze przetwarzają całą macierz. |
| -e, --filter-error |
| Przetwarza pliki z błędami w `check` i `fix`. Przetwarza tylko pliki, które mają bloki oznaczone cichymi błędami lub błędami wejścia/wyjścia podczas `sync` i `scrub`, jak wymieniono w `status`. Ta opcja może być używana tylko z `check` i `fix`. |
| -p, --plan PERC|bad|new|full |
| Wybiera plan sprawdzania. Jeśli PERC jest wartością numeryczną od 0 do 100, jest interpretowany jako procent bloków do sprawdzenia. Zamiast wartości procentowej możesz określić plan: `bad` sprawdza złe bloki, `new` sprawdza bloki jeszcze niesprawdzone, a `full` sprawdza wszystko. Ta opcja może być używana tylko z `scrub`. |
| -o, --older-than DAYS |
| Wybiera najstarszą część macierzy do przetworzenia w `scrub`. DAYS to minimalny wiek w dniach dla bloku, który ma być sprawdzony; domyślnie jest to 10. Bloki oznaczone jako złe są zawsze sprawdzane niezależnie od tej opcji. Ta opcja może być używana tylko z `scrub`. |
| -a, --audit-only |
| W `check`, weryfikuje hasz plików bez sprawdzania danych parzystości. Jeśli interesuje Cię tylko sprawdzenie danych pliku, ta opcja może znacznie przyspieszyć proces sprawdzania. Ta opcja może być używana tylko z `check`. |
| -h, --pre-hash |
| W `sync`, uruchamia wstępną fazę haszowania wszystkich nowych danych w celu dodatkowej weryfikacji przed obliczeniem parzystości. Zazwyczaj w `sync` nie jest wykonywane wstępne haszowanie, a nowe dane są haszowane tuż przed obliczeniem parzystości, gdy są odczytywane po raz pierwszy. Ten proces zachodzi, gdy system jest pod dużym obciążeniem, wszystkie dyski się kręcą, a CPU jest zajęte. Jest to ekstremalny warunek dla maszyny, a jeśli ma ukryty problem sprzętowy, ciche błędy mogą pozostać niewykryte, ponieważ dane nie są jeszcze haszowane. Aby uniknąć tego ryzyka, możesz włączyć tryb `pre-hash`, aby wszystkie dane były odczytywane dwukrotnie w celu zapewnienia ich integralności. Ta opcja weryfikuje również pliki przeniesione wewnątrz macierzy, aby upewnić się, że operacja przeniesienia zakończyła się pomyślnie, i, jeśli to konieczne, umożliwia uruchomienie operacji fix przed kontynuowaniem. Ta opcja może być używana tylko z `sync`. |
| -i, --import DIR |
| Importuje z określonego katalogu wszelkie pliki usunięte z macierzy po ostatniej `sync`. Jeśli nadal masz takie pliki, mogą być użyte przez `check` i `fix`, aby poprawić proces odzyskiwania. Pliki są odczytywane, w tym w podkatalogach, i są identyfikowane niezależnie od ich nazwy. Ta opcja może być używana tylko z `check` i `fix`. |
| -s, --spin-down-on-error |
| W przypadku każdego błędu, zatrzymuje wszystkie zarządzane dyski przed wyjściem z niezerowym kodem statusu. Zapobiega to pozostawaniu dysków aktywnymi i kręcącymi się po przerwanej operacji, pomagając uniknąć niepotrzebnego gromadzenia się ciepła i zużycia energii. Użyj tej opcji, aby upewnić się, że dyski są bezpiecznie zatrzymane, nawet gdy polecenie zakończy się niepowodzeniem. |
| -w, --bw-limit RATE |
| Stosuje globalne ograniczenie przepustowości dla wszystkich dysków. RATE to liczba bajtów na sekundę. Możesz określić mnożnik, taki jak K, M lub G (np. --bw-limit 1G). |
| -A, --stats |
| Włącza rozszerzony widok statusu, który pokazuje dodatkowe informacje. Ekran wyświetla dwa wykresy: Pierwszy wykres pokazuje liczbę buforowanych pasków dla każdego dysku, wraz ze ścieżką pliku, do którego aktualnie uzyskuje się dostęp na tym dysku. Zazwyczaj najwolniejszy dysk nie będzie miał dostępnego bufora, co determinuje maksymalną osiągalną przepustowość. Drugi wykres pokazuje procent czasu spędzonego na czekaniu w ciągu ostatnich 100 sekund. Oczekuje się, że najwolniejszy dysk spowoduje większość czasu oczekiwania, podczas gdy inne dyski powinny mieć niewielki lub żaden czas oczekiwania, ponieważ mogą używać swoich buforowanych pasków. Ten wykres pokazuje również czas spędzony na czekaniu na obliczenia hasza i obliczenia RAID. Wszystkie obliczenia są wykonywane równolegle z operacjami dyskowymi. Dlatego, dopóki istnieje mierzalny czas oczekiwania dla przynajmniej jednego dysku, oznacza to, że CPU jest wystarczająco szybkie, aby nadążyć za obciążeniem. |
| -Z, --force-zero |
| Wymusza niebezpieczną operację synchronizacji pliku o zerowym rozmiarze, który wcześniej był niezerowy. Jeśli SnapRAID wykryje taki stan, zatrzymuje przetwarzanie, chyba że określisz tę opcję. Pozwala to łatwo wykryć, kiedy po awarii systemu niektóre dostępne pliki zostały obcięte. Jest to możliwy stan w systemie Linux z systemami plików ext3/ext4. Ta opcja może być używana tylko z `sync`. |
| -E, --force-empty |
| Wymusza niebezpieczną operację synchronizacji dysku z brakującymi wszystkimi oryginalnymi plikami. Jeśli SnapRAID wykryje, że brakuje wszystkich plików pierwotnie obecnych na dysku lub zostały przepisane, zatrzymuje przetwarzanie, chyba że określisz tę opcję. Pozwala to łatwo wykryć, kiedy system plików danych nie jest zamontowany. Ta opcja może być używana tylko z `sync`. |
| -U, --force-uuid |
| Wymusza niebezpieczną operację synchronizacji, sprawdzania i naprawiania z dyskami, które zmieniły swój UUID. Jeśli SnapRAID wykryje, że niektóre dyski zmieniły UUID, zatrzymuje przetwarzanie, chyba że określisz tę opcję. Pozwala to wykryć, kiedy Twoje dyski są zamontowane w niewłaściwych punktach montowania. Dozwolona jest jednak pojedyncza zmiana UUID z pojedynczą parzystością i więcej z wielokrotną parzystością, ponieważ jest to normalny przypadek podczas wymiany dysków po odzyskaniu. Ta opcja może być używana tylko z `sync`, `check` lub `fix`. |
| -D, --force-device |
| Wymusza niebezpieczną operację naprawiania z niedostępnymi dyskami lub z dyskami na tym samym urządzeniu fizycznym. Na przykład, jeśli straciłeś dwa dyski danych i masz zapasowy dysk do odzyskania tylko pierwszego, możesz zignorować drugi niedostępny dysk. Lub, jeśli chcesz odzyskać dysk w wolnym miejscu pozostawionym na już używanym dysku, współdzielącym to samo urządzenie fizyczne. Ta opcja może być używana tylko z `fix`. |
| -N, --force-nocopy |
| W `sync`, `check` i `fix`, wyłącza heurystykę wykrywania kopii. Bez tej opcji SnapRAID zakłada, że pliki o tych samych atrybutach, takich jak nazwa, rozmiar i znacznik czasu, są kopiami z tymi samymi danymi. Pozwala to na identyfikację skopiowanych lub przeniesionych plików z jednego dysku na inny i ponowne wykorzystanie już obliczonych informacji o haszu w celu wykrycia cichych błędów lub odzyskania brakujących plików. W niektórych rzadkich przypadkach to zachowanie może prowadzić do fałszywych alarmów lub spowolnienia procesu z powodu wielu weryfikacji hasza, a ta opcja pozwala rozwiązać takie problemy. Ta opcja może być używana tylko z `sync`, `check` i `fix`. |
| -F, --force-full |
| W `sync`, wymusza pełne ponowne obliczenie parzystości. Ta opcja może być używana, gdy dodajesz nowy poziom parzystości lub jeśli powróciłeś do starego pliku zawartości, używając nowszych danych parzystości. Zamiast ponownego tworzenia parzystości od podstaw, pozwala to na ponowne wykorzystanie haszy obecnych w pliku zawartości do walidacji danych i utrzymania ochrony danych podczas procesu `sync` za pomocą istniejących danych parzystości. Ta opcja może być używana tylko z `sync`. |
| -R, --force-realloc |
| W `sync`, wymusza pełną realokację plików i przebudowę parzystości. Ta opcja może być używana do całkowitej realokacji wszystkich plików, usuwając fragmentację, jednocześnie ponownie wykorzystując hasze obecne w pliku zawartości do walidacji danych. Ta opcja może być używana tylko z `sync`. OSTRZEŻENIE! Ta opcja jest tylko dla ekspertów i jest wysoce zalecane, aby jej nie używać. NIE MASZ ochrony danych podczas operacji `sync`. |
| -l, --log FILE |
| Zapisuje szczegółowy log do określonego pliku. Jeśli ta opcja nie jest określona, nieoczekiwane błędy są drukowane na ekranie, potencjalnie prowadząc do nadmiernego wyjścia w przypadku wielu błędów. Gdy -l, --log jest określone, tylko krytyczne błędy, które powodują zatrzymanie SnapRAID, są drukowane na ekranie. Jeśli ścieżka zaczyna się od '>>', plik jest otwierany w trybie dołączania. Wystąpienia '%D' i '%T' w nazwie są zastępowane datą i czasem w formacie RRRRMMDD i GGMMSS. W plikach wsadowych Windows musisz podwoić znak '%', np. result-%%D.log. Aby użyć '>>', musisz ujęć nazwę w cudzysłów, np. `">>result.log"`. Aby wyprowadzić log do standardowego wyjścia lub standardowego błędu, możesz użyć odpowiednio `">&1"` i `">&2"`. Opisy tagów logu znajdziesz w pliku snapraid_log.txt lub na stronie podręcznika. |
| -L, --error-limit NUMBER |
| Ustawia nowy limit błędów przed zatrzymaniem wykonania. Domyślnie SnapRAID zatrzymuje się, jeśli napotka więcej niż 100 błędów wejścia/wyjścia, co wskazuje, że dysk prawdopodobnie ulega awarii. Ta opcja dotyczy `sync` i `scrub`, które mogą kontynuować po pierwszym zestawie błędów dysku, aby spróbować ukończyć swoje operacje. Jednak `check` i `fix` zawsze zatrzymują się przy pierwszym błędzie. |
| -S, --start BLKSTART |
| Zaczyna przetwarzanie od określonego numeru bloku. Może to być przydatne do ponownej próby sprawdzenia lub naprawy określonych bloków w przypadku uszkodzonego dysku. Ta opcja jest przeznaczona głównie do zaawansowanego ręcznego odzyskiwania. |
| -B, --count BLKCOUNT |
| Przetwarza tylko określoną liczbę bloków. Ta opcja jest przeznaczona głównie do zaawansowanego ręcznego odzyskiwania. |
| -C, --gen-conf CONTENT |
| Generuje atrapę pliku konfiguracyjnego z istniejącego pliku zawartości. Plik konfiguracyjny jest zapisywany na standardowe wyjście i nie nadpisuje istniejącego. Ten plik konfiguracyjny zawiera również informacje potrzebne do rekonstrukcji punktów montowania dysków na wypadek utraty całego systemu. |
| -v, --verbose |
| Wyświetla więcej informacji na ekranie. Jeśli określono raz, drukuje wykluczone pliki i dodatkowe statystyki. Ta opcja nie ma wpływu na pliki logów. |
| -q, --quiet |
| Wyświetla mniej informacji na ekranie. Jeśli określono raz, usuwa pasek postępu; dwa razy, bieżące operacje; trzy razy, komunikaty informacyjne; cztery razy, komunikaty statusu. Krytyczne błędy są zawsze drukowane na ekranie. Ta opcja nie ma wpływu na pliki logów. |
| -H, --help |
| Wyświetla krótki ekran pomocy. |
| -V, --version |
| Wyświetla wersję programu. |
7 Configuration
SnapRAID wymaga pliku konfiguracyjnego, aby wiedzieć, gdzie znajduje się Twoja macierz dysków i gdzie przechowywać informacje o parzystości.
W systemie Unix używa pliku `/usr/local/etc/snapraid.conf`, jeśli istnieje, w przeciwnym razie `/etc/snapraid.conf`. W systemie Windows używa pliku `snapraid.conf` w tym samym katalogu co `snapraid.exe`.
Musi zawierać następujące opcje (uwzględniające wielkość liter):
7.1 parity FILE [,FILE] ...
Definiuje pliki do użycia do przechowywania informacji o parzystości. Parzystość umożliwia ochronę przed awarią pojedynczego dysku, podobnie jak w RAID5.
Możesz określić wiele plików, które muszą znajdować się na różnych dyskach. Gdy plik nie może już rosnąć, używany jest następny. Całkowita dostępna przestrzeń musi być co najmniej tak duża jak największy dysk danych w macierzy.
Możesz dodać dodatkowe pliki parzystości później, ale nie możesz ich zmieniać kolejności ani usuwać.
Trzymanie dysków parzystości zarezerwowanych dla parzystości zapewnia, że nie ulegną fragmentacji, co poprawia wydajność.
W systemie Windows 256 MB jest pozostawione niewykorzystane na każdym dysku, aby uniknąć ostrzeżenia o pełnych dyskach.
Ta opcja jest obowiązkowa i może być używana tylko raz.
7.2 (2,3,4,5,6)-parity FILE [,FILE] ...
Definiuje pliki do użycia do przechowywania dodatkowych informacji o parzystości.
Dla każdego określonego poziomu parzystości włączany jest jeden dodatkowy poziom ochrony:
- 2-parity włącza podwójną parzystość RAID6.
- 3-parity włącza potrójną parzystość.
- 4-parity włącza poczwórną (cztery) parzystość.
- 5-parity włącza pięciokrotną (pięć) parzystość.
- 6-parity włącza sześciokrotną (sześć) parzystość.
Każdy poziom parzystości wymaga obecności wszystkich poprzednich poziomów parzystości.
Obowiązują te same uwagi, co dla opcji 'parity'.
Te opcje są opcjonalne i mogą być używane tylko raz.
7.3 z-parity FILE [,FILE] ...
Definiuje alternatywny plik i format do przechowywania potrójnej parzystości.
Ta opcja jest alternatywą dla '3-parity', przeznaczoną głównie dla procesorów niskiej klasy, takich jak ARM lub AMD Phenom, Athlon i Opteron, które nie obsługują zestawu instrukcji SSSE3. W takich przypadkach zapewnia lepszą wydajność.
Ten format jest podobny, ale szybszy niż ten używany przez ZFS RAIDZ3. Podobnie jak ZFS, nie działa powyżej potrójnej parzystości.
Podczas używania '3-parity' zostaniesz ostrzeżony, jeśli zaleca się użycie formatu 'z-parity' w celu poprawy wydajności.
Możliwa jest konwersja z jednego formatu na inny poprzez dostosowanie pliku konfiguracyjnego z pożądanym plikiem z-parity lub 3-parity i użycie 'fix' do jego ponownego utworzenia.
7.4 content FILE
Definiuje plik do użycia do przechowywania listy i sum kontrolnych wszystkich plików obecnych w Twojej macierzy dysków.
Może być umieszczony na dysku używanym do danych, parzystości lub każdym innym dostępnym dysku. Jeśli użyjesz dysku danych, ten plik jest automatycznie wykluczony z procesu `sync`.
Ta opcja jest obowiązkowa i może być używana wielokrotnie do zapisania wielu kopii tego samego pliku.
Musisz przechowywać co najmniej jedną kopię dla każdego używanego dysku parzystości plus jeden. Używanie dodatkowych kopii nie szkodzi.
7.5 data NAME DIR
Definiuje nazwę i punkt montowania dysków danych w macierzy. NAME służy do identyfikacji dysku i musi być unikalna. DIR to punkt montowania dysku w systemie plików.
Możesz zmieniać punkt montowania w razie potrzeby, o ile zachowasz stałą nazwę NAME.
Powinieneś użyć jednej opcji dla każdego dysku danych w macierzy.
Możesz później zmienić nazwę dysku, zmieniając bezpośrednio nazwę NAME w pliku konfiguracyjnym, a następnie uruchamiając polecenie 'sync'. W przypadku zmiany nazwy, skojarzenie odbywa się za pomocą zapisanego UUID dysków.
7.6 nohidden
Wyklucza wszystkie ukryte pliki i katalogi. W systemie Unix ukryte pliki to te zaczynające się od `.`. W systemie Windows są to te z atrybutem ukrycia.
7.7 exclude/include PATTERN
Definiuje wzorce plików lub katalogów do wykluczenia lub włączenia do procesu synchronizacji. Wszystkie wzorce są przetwarzane w określonej kolejności.
Jeśli pierwszy pasujący wzorzec jest `exclude`, plik jest wykluczony. Jeśli jest to `include`, plik jest włączony. Jeśli żaden wzorzec nie pasuje, plik jest wykluczony, jeśli ostatni określony wzorzec to `include`, lub włączony, jeśli ostatni określony wzorzec to `exclude`.
Zobacz sekcję PATTERN, aby uzyskać więcej szczegółów na temat specyfikacji wzorców.
Ta opcja może być używana wielokrotnie.
7.8 blocksize SIZE_IN_KIBIBYTES
Definiuje podstawowy rozmiar bloku w kibibajtach dla parzystości. Jeden kibibajt to 1024 bajty.
Domyślny rozmiar bloku to 256, co powinno działać w większości przypadków.
OSTRZEŻENIE! Ta opcja jest tylko dla ekspertów i jest wysoce zalecane, aby nie zmieniać tej wartości. Aby zmienić tę wartość w przyszłości, będziesz musiał ponownie utworzyć całą parzystość!
Powodem użycia innego rozmiaru bloku jest posiadanie wielu małych plików, rzędu milionów.
Dla każdego pliku, nawet jeśli ma tylko kilka bajtów, alokowany jest cały blok parzystości, a przy wielu plikach może to skutkować znaczną nieużywaną przestrzenią parzystości. Kiedy całkowicie wypełnisz dysk parzystości, nie możesz dodawać więcej plików do dysków danych. Jednak marnowana parzystość nie gromadzi się na dyskach danych. Marnowane miejsce wynikające z dużej liczby plików na dysku danych ogranicza tylko ilość danych na tym dysku danych, a nie na innych.
Jako przybliżenie, możesz założyć, że połowa rozmiaru bloku jest marnowana dla każdego pliku. Na przykład, z 100 000 plików i rozmiarem bloku 256 KiB, zmarnujesz 12,8 GB parzystości, co może skutkować 12,8 GB mniejszą dostępną przestrzenią na dysku danych.
Możesz sprawdzić ilość zmarnowanego miejsca na każdym dysku za pomocą `status`. Jest to ilość miejsca, którą musisz pozostawić wolną na dyskach danych lub użyć dla plików nie włączonych do macierzy. Jeśli ta wartość jest ujemna, oznacza to, że jesteś blisko wypełnienia parzystości i reprezentuje to przestrzeń, którą nadal możesz zmarnować.
Aby uniknąć tego problemu, możesz użyć większej partycji dla parzystości. Na przykład, jeśli partycja parzystości jest o 12,8 GB większa niż dyski danych, masz wystarczająco dużo dodatkowego miejsca, aby obsłużyć do 100 000 plików na każdym dysku danych bez marnowania miejsca.
Sztuczką, aby uzyskać większą partycję parzystości w systemie Linux, jest sformatowanie jej za pomocą polecenia:
mkfs.ext4 -m 0 -T largefile4 DEVICE |
Daje to około 1,5% dodatkowego miejsca, około 60 GB dla dysku 4 TB, co pozwala na około 460 000 plików na każdym dysku danych bez marnowania miejsca.
7.9 hashsize SIZE_IN_BYTES
Definiuje rozmiar hasza w bajtach dla zapisanych bloków.
Domyślny rozmiar hasza to 16 bajtów (128 bitów), co powinno działać w większości przypadków.
OSTRZEŻENIE! Ta opcja jest tylko dla ekspertów i jest wysoce zalecane, aby nie zmieniać tej wartości. Aby zmienić tę wartość w przyszłości, będziesz musiał ponownie utworzyć całą parzystość!
Powodem użycia innego rozmiaru hasza jest to, że Twój system ma ograniczoną pamięć. Z reguły, SnapRAID zwykle wymaga 1 GiB pamięci RAM na każde 16 TB danych w macierzy.
Konkretnie, aby przechowywać hasze danych, SnapRAID wymaga około TS*(1+HS)/BS bajtów pamięci RAM, gdzie TS to całkowity rozmiar w bajtach Twojej macierzy dysków, BS to rozmiar bloku w bajtach, a HS to rozmiar hasza w bajtach.
Na przykład, z 8 dyskami po 4 TB, rozmiarem bloku 256 KiB (1 KiB = 1024 bajty) i rozmiarem hasza 16, otrzymujesz:
RAM = (8 * 4 * 10^12) * (1+16) / (256 * 2^10) = 1,93 GiB
Przełączając się na rozmiar hasza 8, otrzymujesz:
RAM = (8 * 4 * 10^12) * (1+8) / (256 * 2^10) = 1,02 GiB
Przełączając się na rozmiar bloku 512, otrzymujesz:
RAM = (8 * 4 * 10^12) * (1+16) / (512 * 2^10) = 0,96 GiB
Przełączając się zarówno na rozmiar hasza 8, jak i rozmiar bloku 512, otrzymujesz:
RAM = (8 * 4 * 10^12) * (1+8) / (512 * 2^10) = 0,51 GiB
7.10 autosave SIZE_IN_GIGABYTES
Automatycznie zapisuje stan podczas synchronizacji lub sprawdzania po przetworzeniu określonej ilości GB. Ta opcja jest przydatna, aby uniknąć ponownego uruchamiania długich poleceń `sync` od zera, jeśli zostaną przerwane przez awarię maszyny lub inne zdarzenie.
7.11 temp_limit TEMPERATURE_CELSIUS
Ustawia maksymalną dozwoloną temperaturę dysku w stopniach Celsjusza. Po określeniu, SnapRAID okresowo sprawdza temperaturę wszystkich dysków za pomocą narzędzia smartctl. Aktualne temperatury dysków są wyświetlane podczas działania SnapRAID. Jeśli którykolwiek dysk przekroczy ten limit, wszystkie operacje zostają zatrzymane, a dyski są zatrzymywane (przechodzą w stan gotowości) na czas zdefiniowany przez opcję `temp_sleep`. Po okresie uśpienia, operacje są wznawiane, potencjalnie ponownie zatrzymując się, jeśli limit temperatury zostanie ponownie osiągnięty.
Podczas działania SnapRAID analizuje również krzywą nagrzewania każdego dysku i szacuje długoterminową stałą temperaturę, którą mają osiągnąć, jeśli aktywność będzie kontynuowana. Oszacowanie jest wykonywane tylko po czterokrotnym wzroście temperatury dysku, co zapewnia, że dostępnych jest wystarczająco dużo punktów danych do ustalenia wiarygodnego trendu. Ta przewidywana stała temperatura jest pokazywana w nawiasach obok aktualnej wartości i pomaga ocenić, czy chłodzenie systemu jest odpowiednie. Ta szacowana temperatura ma charakter wyłącznie informacyjny i nie ma wpływu na zachowanie SnapRAID. Działania programu opierają się wyłącznie na faktycznie zmierzonych temperaturach dysków.
Aby wykonać tę analizę, SnapRAID potrzebuje odniesienia dla temperatury systemu. Najpierw próbuje odczytać ją z dostępnych czujników sprzętowych. Jeśli nie można uzyskać dostępu do żadnego czujnika systemu, jako awaryjne odniesienie wykorzystuje najniższą temperaturę dysku zmierzoną na początku uruchomienia.
Normalnie SnapRAID pokazuje tylko temperaturę najgorętszego dysku. Aby wyświetlić temperaturę wszystkich dysków, użyj opcji -A lub --stats.
7.12 temp_sleep TIME_IN_MINUTES
Ustawia czas gotowości, w minutach, po osiągnięciu limitu temperatury. W tym okresie dyski pozostają zatrzymane. Domyślnie jest to 5 minut.
7.13 pool DIR
Definiuje katalog puli, w którym tworzony jest wirtualny widok macierzy dysków za pomocą polecenia `pool`.
Katalog musi już istnieć.
7.14 share UNC_DIR
Definiuje ścieżkę UNC Windows wymaganą do zdalnego dostępu do dysków.
Jeśli ta opcja jest określona, dowiązania symboliczne utworzone w katalogu puli używają tej ścieżki UNC do dostępu do dysków. Bez tej opcji generowane dowiązania symboliczne używają tylko ścieżek lokalnych, co nie pozwala na udostępnianie katalogu puli w sieci.
Dowiązania symboliczne są tworzone przy użyciu określonej ścieżki UNC, dodając nazwę dysku określoną w opcji `data`, a na końcu dodając katalog i nazwę pliku.
Ta opcja jest wymagana tylko dla systemu Windows.
7.15 smartctl DISK/PARITY OPTIONS...
Definiuje niestandardowe opcje smartctl do uzyskania atrybutów SMART dla każdego dysku. Może to być wymagane dla kontrolerów RAID i niektórych dysków USB, których nie można wykryć automatycznie. Symbol zastępczy %s jest zastępowany nazwą urządzenia, ale jest opcjonalny dla stałych urządzeń, takich jak kontrolery RAID.
DISK to ta sama nazwa dysku określona w opcji `data`. PARITY to jedna z nazw parzystości: `parity`, `2-parity`, `3-parity`, `4-parity`, `5-parity`, `6-parity` lub `z-parity`.
W określonych OPCJACH ciąg `%s` jest zastępowany nazwą urządzenia. W przypadku kontrolerów RAID, urządzenie jest prawdopodobnie stałe i może nie być konieczne użycie `%s`.
Zapoznaj się z dokumentacją smartmontools, aby uzyskać możliwe opcje:
https://www.smartmontools.org/wiki/Supported_RAID-Controllers https://www.smartmontools.org/wiki/Supported_USB-Devices |
Na przykład:
smartctl parity -d sat %s |
7.16 smartignore DISK/PARITY ATTR [ATTR...]
Ignoruje określony atrybut SMART podczas obliczania prawdopodobieństwa awarii dysku. Ta opcja jest przydatna, jeśli dysk zgłasza nietypowe lub wprowadzające w błąd wartości dla określonego atrybutu.
DISK to ta sama nazwa dysku określona w opcji `data`. PARITY to jedna z nazw parzystości: `parity`, `2-parity`, `3-parity`, `4-parity`, `5-parity`, `6-parity` lub `z-parity`. Specjalna wartość * może być użyta do zignorowania atrybutu na wszystkich dyskach.
Na przykład, aby zignorować atrybut `Current Pending Sector Count` na wszystkich dyskach:
smartignore * 197 |
Aby zignorować go tylko na pierwszym dysku parzystości:
smartignore parity 197 |
7.17 Examples
Przykład typowej konfiguracji dla systemu Unix:
parity /mnt/diskp/snapraid.parity content /mnt/diskp/snapraid.content content /var/snapraid/snapraid.content data d1 /mnt/disk1/ data d2 /mnt/disk2/ data d3 /mnt/disk3/ exclude /lost+found/ exclude /tmp/ smartctl d1 -d sat %s smartctl d2 -d usbjmicron %s smartctl parity -d areca,1/1 /dev/sg0 smartctl 2-parity -d areca,2/1 /dev/sg0 |
Przykład typowej konfiguracji dla systemu Windows:
parity E:\snapraid.parity content E:\snapraid.content content C:\snapraid\snapraid.content data d1 G:\array\ data d2 H:\array\ data d3 I:\array\ exclude Thumbs.db exclude \$RECYCLE.BIN exclude \System Volume Information smartctl d1 -d sat %s smartctl d2 -d usbjmicron %s smartctl parity -d areca,1/1 /dev/arcmsr0 smartctl 2-parity -d areca,2/1 /dev/arcmsr0 |
8 Pattern
Wzorce są używane do wybierania podzbioru plików do wykluczenia lub włączenia do procesu.
Istnieją cztery różne typy wzorców:
| FILE |
| Wybiera dowolny plik o nazwie FILE. Możesz użyć dowolnych znaków globbing, takich jak * i ?, oraz klas znaków, takich jak [a-z]. Ten wzorzec dotyczy tylko plików, a nie katalogów. |
| DIR/ |
| Wybiera dowolny katalog o nazwie DIR i wszystko w środku. Możesz użyć dowolnych znaków globbing, takich jak * i ?. Ten wzorzec dotyczy tylko katalogów, a nie plików. |
| /PATH/FILE |
| Wybiera dokładnie określoną ścieżkę pliku. Możesz użyć dowolnych znaków globbing, takich jak * i ?, ale nigdy nie pasują one do ukośnika katalogu. Ten wzorzec dotyczy tylko plików, a nie katalogów. |
| /PATH/DIR/ |
| Wybiera dokładnie określoną ścieżkę katalogu i wszystko w środku. Możesz użyć dowolnych znaków globbing, takich jak * i ?, ale nigdy nie pasują one do ukośnika katalogu. Ten wzorzec dotyczy tylko katalogów, a nie plików. |
Gdy określisz ścieżkę bezwzględną zaczynającą się od /, jest ona stosowana w katalogu głównym macierzy, a nie w katalogu głównym lokalnego systemu plików.
W systemie Windows możesz użyć ukośnika odwrotnego \ zamiast ukośnika /. Katalogi systemowe Windows, połączenia, punkty montowania i inne specjalne katalogi Windows są traktowane jako pliki, co oznacza, że aby je wykluczyć, musisz użyć reguły pliku, a nie katalogu.
Jeśli nazwa pliku zawiera znak '*', '?', '[', lub ']', musisz go uciec, aby uniknąć interpretacji jako znaku globbing. W systemie Unix znakiem ucieczki jest '\'; w systemie Windows jest to '^'. Gdy wzorzec znajduje się w wierszu poleceń, musisz podwoić znak ucieczki, aby uniknąć interpretacji przez powłokę poleceń.
W pliku konfiguracyjnym możesz użyć różnych strategii do filtrowania plików do przetworzenia. Najprostszym podejściem jest użycie tylko reguł `exclude`, aby usunąć wszystkie pliki i katalogi, których nie chcesz przetwarzać. Na przykład:
# Wyklucza dowolny plik o nazwie `*.unrecoverable` exclude *.unrecoverable # Wyklucza katalog główny `/lost+found` exclude /lost+found/ # Wyklucza dowolny podkatalog o nazwie `tmp` exclude tmp/ |
Odwrotnym podejściem jest zdefiniowanie tylko plików, które chcesz przetwarzać, używając tylko reguł `include`. Na przykład:
# Włącza tylko niektóre katalogi include /movies/ include /musics/ include /pictures/ |
Ostatecznym podejściem jest mieszanie reguł `exclude` i `include`. W tym przypadku kolejność reguł jest ważna. Wcześniejsze reguły mają pierwszeństwo przed późniejszymi. Aby uprościć, możesz najpierw wymienić wszystkie reguły `exclude`, a następnie wszystkie reguły `include`. Na przykład:
# Wyklucza dowolny plik o nazwie `*.unrecoverable` exclude *.unrecoverable # Wyklucza dowolny podkatalog o nazwie `tmp` exclude tmp/ # Włącza tylko niektóre katalogi include /movies/ include /musics/ include /pictures/ |
W wierszu poleceń, używając opcji -f, możesz użyć tylko wzorców `include`. Na przykład:
# Sprawdza tylko pliki .mp3. # W systemie Unix użyj cudzysłowów, aby uniknąć rozszerzenia globbing przez powłokę. snapraid -f "*.mp3" check |
W systemie Unix, używając znaków globbing w wierszu poleceń, musisz je cytować, aby zapobiec ich rozszerzeniu przez powłokę.
9 Content
SnapRAID przechowuje listę i sumy kontrolne Twoich plików w pliku zawartości.
Jest to plik binarny, który zawiera listę wszystkich plików obecnych w Twojej macierzy dysków, wraz ze wszystkimi sumami kontrolnymi w celu weryfikacji ich integralności.
Ten plik jest odczytywany i zapisywany przez polecenia `sync` i `scrub` oraz odczytywany przez polecenia `fix`, `check` i `status`.
10 Parity
SnapRAID przechowuje informacje o parzystości Twojej macierzy w plikach parzystości.
Są to pliki binarne zawierające obliczoną parzystość wszystkich bloków zdefiniowanych w pliku `content`.
Pliki te są odczytywane i zapisywane przez polecenia `sync` i `fix` oraz tylko odczytywane przez polecenia `scrub` i `check`.
11 Encoding
SnapRAID w systemie Unix ignoruje wszelkie kodowanie. Odczytuje i przechowuje nazwy plików z tym samym kodowaniem używanym przez system plików.
W systemie Windows wszystkie nazwy odczytane z systemu plików są konwertowane i przetwarzane w formacie UTF-8.
Aby nazwy plików były poprawnie drukowane, musisz ustawić konsolę Windows na tryb UTF-8 za pomocą polecenia `chcp 65001` i użyć czcionki TrueType, takiej jak `Lucida Console`, jako czcionki konsoli. Dotyczy to tylko drukowanych nazw plików; jeśli przekierujesz wyjście konsoli do pliku, wynikowy plik jest zawsze w formacie UTF-8.
